Światowy Dzień Mokradeł – Opowieść o Zakolu Wawerskim i pokaz specjalny filmu „Rzeka”
Losy mokradeł i ludzi są ze sobą ściśle splecione na przestrzeni dziejów.
Tereny podmokłe kształtują rozwój cywilizacji i mają kluczowe znaczenie w podtrzymaniu dobrostanu człowieka poprzez zapewnienie mu wody, pożywienia i innych dóbr niezbędnych do życia, rozwój kultury, ochronę klimatu i różnorodności biologicznej.
Światowy Dzień Mokradeł to globalna kampania, której celem jest zwiększanie świadomości w zakresie terenów podmokłych.
Dzień ten obchodzony jest co roku 2 lutego w rocznicę podpisania Konwencji o obszarach wodno-błotnych – międzynarodowego traktatu przyjętego w 1971 r., którego sygnatariuszami są 172 państwa nazywane Państwami-Stronami.
Z tej okazji zapraszamy do Stacji na pokaz specjalny filmu Rzeka oraz spotkanie z Jackiem Wiśnickim, przyrodnikiem-amatorem, pracownikiem Zarządu Zieleni m. st. Warszawy, mieszkańcem Wawra, który opowie o najcenniejszym obszarze mokradeł warszawskich – Zakolu Wawerskim.
ZAKOLE WAWERSKIE:
Podmokłe tereny położone na zachód od Wału Miedzeszyńskiego są pozostałością po zakolu Wisły dawniej przebiegającym tym szlakiem. Podobnie jak większość południowej Warszawy wchodzą one w skład Doliny Środkowej Wisły, będącej unikatem w skali całego kontynentu. Z powodu braku prac regulacyjnych, które większość rzek Europy dostosowały do potrzeb żeglugi, piaszczyste plaże są często zalewane i pokrywane rzecznymi osadami, a na powierzchni wody okresowo łachy i wyspy. Niegdyś okoliczni mieszkańcy wypasali tutaj bydło, obecnie teren jest właściwie nieużytkowany. Warto zwracać uwagę na tabliczki przestrzegające przed grząskim gruntem w niektórych miejscach. Choć nie zakazują one wstępu, zastrzegając jedynie, że robimy to na własną odpowiedzialność, najbezpieczniej jest nie wchodzić tam w ogóle. Porastające bagna olszyny, potrafią być naprawdę śmiertelnymi pułapkami. W jednym z miejsc udało się wetknąć kij na głębokość ponad dwóch metrów.
Jednak dzięki tym, mało zapraszającym dla człowieka warunkom, obszary starorzecza stanowią doskonałe miejsce dla zwierząt. Stojąc nad brzegiem Wisły możemy dojrzeć monumentalne pylony Mostu Siekierkowskiego, a Pałac Kultury znajduje się ledwie 10 kilometrów dalej, lecz tutaj można poczuć się jak w środku dzikiej puszczy
Nad stawami i mokradłami występuje mnóstwo dzikich zwierząt – m.in. bobry, borsuki, wydry i wiele gatunków płazów. Jest to także raj dla ornitologów – w koronach drzew gniazdują różne gatunki ptaków: dzięcioły, dzwońce i szpaki, a w szuwarach i na plażach można spostrzec rybitwy i nurogęsi. Wzdłuż południowego odcinka warszawskiej Wisły od kilku lat organizowane są edukacyjne spływy kajakowe, które pozwalają docenić ten niezwykły obszar. Warto pamiętać, że jeśli wybieramy się tam latem, to należy wziąć naprawdę dobry sprej na komary.
– źródło: https://mojwawer.pl/zakole-wawerskie/
Rzeka (reż. reż. Jennifer Peedom)
Spektakularny wizualnie film o roli rzek we współczesnym świecie, z narracją czytaną przez Willema Dafoe i muzyką m.in. Radiohead.
Rzeki od zawsze kształtowały Ziemię, przepływały przez kontynenty, rzeźbiły krajobraz, a także nasze potrzeby, kultury i sny. Te arterie świata są bogatym źródłem życia, bez którego człowiek, zwierzęta i rośliny szybko by wyginęły. Film jest spojrzeniem z lotu ptaka na związek ludzkości z rzekami. Zabiera nas w podróż w czasie i przestrzeni, pokazując je w niespotykanej skali i z niezwykłej perspektywy.
Oglądamy strumień zachwycających pod względem wizualnym obrazów z 39 krajów, autorstwa najlepszych fotografów przyrody (m.in. Yanna Arthusa-Bertranda), oddających hołd rzekom zasilającym naszą planetę. Zdjęcia z sześciu kontynentów, często w zwolnionym tempie, w tym spektakularne ujęcia satelitarne, ukazują teksturę wody, prędkość, z jaką się porusza, a także niebezpieczeństwa, nieprzewidywalność i ekscytujące piękno, które trudno dostrzec z normalnej perspektywy. Film dokumentuje też negatywny wpływ człowieka na ekosystem, związany z fragmentacją rzek i ich kontrolowaniem, a także skutki tych krótkowzrocznych prób rządzenia naturą.
Wspaniałe obrazy uzupełnia poetycki scenariusz napisany przez pisarza i wykładowcę Uniwersytetu w Cambridge Roberta Macfarlane’a a czytany przez Willema Dafoe oraz wspaniała muzyka w wykonaniu Australijskiej Orkiestry Kameralnej wykorzystująca zarówno klasyczne utwory J.S. Bacha, A. Vivaldiego, G. Mahlera, jak i Jonny’ego Greenwooda, Radiohead czy oryginalną kompozycję Richarda Tognettiego i muzykę Williama Bartona. Nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu zajęło sześć miesięcy. W ten sposób powstała wnikliwa filmowo-muzyczna refleksja na temat piękna i znaczenia rzek oraz sposobu, w jaki ukształtowały one zarówno wyrafinowane krajobrazy naszej planety, jak i całą ludzką egzystencję.
Film, oparty na filozoficznych i naukowych danych, jest drugą częścią trylogii orkiestrowych filmów reżyserki Jennifer Peedom, których celem jest ukazanie relacji pomiędzy człowiekiem a naturą (pierwsza część to „Góra” – najbardziej dochodowy australijski film dokumentalny w historii, pokazywany na festiwalu MDAG w 2019 roku).
______________________________
Więcej informacji o kampanii:
https://www.gov.pl/web/gdos/mokradla-i-ludzie-splecione-losy
https://www.worldwetlandsday.org/
Serdecznie zapraszamy!