Lars jest LOL

Amanda nie może się doczekać rozpoczęcia szóstej klasy. Zgodnie ze szkolną tradycją ma otrzymać pod opiekę jakiegoś słodkiego pierwszoklasistę. Zamiast tego pod jej opiekę trafia Lars, nowy uczeń w klasie, który w dodatku ma zespół Downa. Czy z kimś takim można się zaprzyjaźnić? Jak ją będą traktować koleżanki i koledzy? Co na to powie Adam, który bardzo, ale to bardzo jej się podoba?

„Lars jest LOL” to wciągający i pełen humoru film o tym, że w życiu są sprawy znacznie ważniejsze niż popularność w mediach społecznościowych czy uznanie rówieśników.

dubbing/wiek: 9+

Rekomendacja ZEF – Zespołu Edukatorów Filmowych
W 2019 roku ukazała się książka Iben Akerlie Lars jest LOL- chętnie czytana w Norwegii i na jej na podstawie zrealizowano film o tym samym tytule. Pomimo realiów innego kraju, wszystkie pokazane w nim aspekty życia młodszych nastolatków można odnaleźć w polskiej rzeczywistości.

W naszym kraju, w którym masz Downa jest niestety wciąż popularnym, negatywnym komentarzem wśród dzieci i młodzieży, film jest wspaniałym sposobem na uwrażliwienie i empatię wobec osób z niepełnosprawnościami. Urocza i mądra bohaterka musi poradzić sobie z dość częstym dziecięcym konfliktem, jakim jest prawda o jej przyjaźni z wyśmiewanym chłopcem, a wstydem przed odrzuceniem i ogromną potrzebą aprobaty rówieśników. Wielobarwność przeżywanych dziecięcych emocji może się stać dla młodego widza świetną lekcją ze świata dziecięcej psychiki. Trudne stany bywają bliskie młodym odbiorcom, a wiarygodnie ukazane portrety psychologiczne postaci sprawiają, że nastolatki mogą się utożsamiać z bohaterami.

Bliskość, którą młody widz przeżywa z główną, naprawdę świetnie wykreowaną postacią Amandy, to fundamentalna oś wychowawczego działania tego filmu, na który warto pójść w ramach wychowawczej działalności szkoły, tym bardziej, że to właśnie szkoła jest głównym miejscem filmowej akcji.

Otwiera on przestrzeń do rozmowy i dowodzi, że przemoc nie zawsze jest czarno-biała (niekiedy dochodzi do niej w skomplikowanych okolicznościach). Warto porozmawiać z uczniami o sytuacji Amandy, która musi powalczyć o utraconych przyjaciół i odzyskanie dobrego imienia. Wybiera kreatywną przestrzeń świata teatru, aby móc użyć magicznego zaklęcia przeprosin. Film bez moralizowania czy patosu pokazuje niby oczywistą prawdę, że magiczną moc mogą mieć proste słowa: przepraszam, tęsknię za tobą, wiele mnie nauczyłeś.

Seans połączony z rozmową może być cenną lekcją na temat tolerancji, przyjaźni, wybaczania, bo pokazuje, jak łatwo kogoś zranić i jak trudno to naprawić. Ukazuje też mechanizmy manipulacji, postawy i role przyjmowane przez dzieci w sytuacji nękania, różne reakcje na innego w grupie. Temat odpowiedzialności w relacjach dziecięcych, lęku i konsekwencji różnych działań oraz trudności, jakie sprawia próba naprawienia i posklejania popękanych przyjaźni to istotny wątek filmu i konieczny temat klasowych rozmów po seansie.

Równie ważny i wciąż aktualny jest poruszony temat cyberprzemocy. Zamieszczanie prześmiewczych zdjęć i filmików to częste zjawisko w środowisku szkolnym, a historia nowego kolegi w klasie wiarygodnie obrazuje role oprawcy, ofiary i świadka.

Film przyciąga wiarygodnym obrazem świata młodych ludzi na skraju dzieciństwa i adolescencji, bez idealizowania, ale też bez pokazywania sytuacji skrajnie trudnych. Choć czasami dydaktyzm jest trochę zbyt widoczny, to świetna kreacja roli głównej bohaterki i prostota emocjonalnej narracji tworzą z filmu wartościowe pedagogicznie dzieło.

Film jest atrakcyjny wizualnie, ma dobre tempo, trzyma w napięciu prawie do ostatniej sceny i pomimo realizmu umiejętnie wykorzystuje też atrakcyjne dla dzieci elementy z magicznego świata.

Lars jest LOL przeznaczony jest głównie dla dzieci od 9 do 12 roku życia. Starszym może wydać się zbyt naiwny, dla młodszych emocjonalne perypetie wchodzących w nastoletniość bohaterów mogą być niełatwe do zrozumienia. Pomimo słabego polskiego dubbingu, emocjonalna siła tej prostej opowieści warta jest wycieczki do kina i rozmowy po seansie nie tylko w szkole, ale w domu – w rodzinnym gronie.

Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film: Marcin Drzazga, Anna Gawrysiak-Knez, Monika Głowacka