Georgie ma się dobrze
12-letnia Georgie żyje samotnie na przedmieściach Londynu po śmierci mamy, aż do
momentu pojawienia się w jej życiu ojca, z którym zaczyna budować niezwykłą relację.
Kipiąca energią, zabawna i wzruszająca opowieść o relacji ojca i córki, która otrzymała
Nagrodę Główną w konkursie międzynarodowym w Sundance. Chociaż Georgie ma
dopiero 12 lat, potrafi poradzić sobie w każdych warunkach. Po śmierci matki
postanowiła udawać, że mieszka z wujkiem. Zarabia na życie, kradnąc rowery
z najbliższym kumplem – Alim. Mieszkając na przedmieściach Londynu, nikomu nie
może w pełni zaufać. Kiedy nagle pojawia się w jej życiu ojciec, Jason, Georgie nie wita
go z otwartymi ramionami. Powoli zaczynają oswajać się ze swoją obecnością i zbliżać,
co z humorem ogrywa aktorski duet Loli Campbell i Harrisa Dickinsona (gwiazdy
„W trójkącie” Rubena Ostlunda). W efekcie otrzymujemy szaloną historię przyjaciół, którzy
przy okazji stają się rodziną. 12+
Film rekomendowany przez Zespół Edukatorów Filmowych (ZEF), którzy piszą o nim tak:
Georgie ma się dobrze to ciepła historia o potrzebie relacji i walce o nią. Tragikomiczna opowieść o dwunastolatce, która próbuje zaopiekować się sobą, gdyż po śmierci mamy musi przejść przyspieszony kurs dojrzewania. Bohaterowie doświadczając bolesnej straty zostają zmuszeni do porzucenia dotychczasowych form radzenia sobie w życiu. Historia ich wyjścia poza wydeptane ścieżki wypierania się własnych uczuć i potrzeb może posłużyć jako pożywka do rozmowy na temat budowania relacji z innymi w opozycji do pozornej samowystarczalności. Film dostarcza wielu pozytywnych wzorów dbania o innych, jak i antywzorów, które można omówić po seansie.
Znajdziemy tu schematy zachowań, które powielamy w życiu np. kłótnie, obrażanie się, martwienie się o drugą osobę, okazywanie zrozumienia. Wiele scen tworzy przestrzeń do dyskusji, pomaga budzić w sobie empatię i zmieniać spojrzenie na różne sytuacje życiowe.
Pomysłowość i pragnienie niezależności tytułowej bohaterki mogą przywołać skojarzenia z Pippi Langstrumpf i zainspirować do przywołania kontekstu literackiego związanego z utworem Astrid Lindgren. Akcja filmu nie jest dynamiczna, ale nie powinna znużyć młodych widzów, jeśli dadzą się wciągnąć w humorystyczne dialogi, pod którymi ukryta jest głęboka potrzeba bliskości i opowieść o dojrzewaniu (zarówno córki, jak i zjawiającego się po latach ojca). Ku percepcji młodych widzów skierowany jest także urozmaicony montaż filmu.
Film oceniało 3. ekspertów ZEF. Eksperci rekomendujący film; Emilia Żuber, Monika Głowacka, Karolina Giedrys-Majkut